स्वर झाला ओला

चंद्र हवा का ग तूजला  म्हटलो मी जेव्हा 
डोळ्यातून तिच्या एक ओघळला काजवा 
अन तलखी  मिटुनी मग  साऱ्या जागरणांची 
गालावरती झाली नवी नक्षीच काजळाची 

विझले होते कधीच निखारे आणि तरी तरीही 
उब हवीशी फुलू  लागली पुन्हा ओढाळ देही 
अलख अलख रे शब्द कोवळे कानी रुणझुणले 
अन दिशांचे वस्त्र सोवळे मग तेही ओघळले 

एक हिमालय शुष्क शुभ्र  पुन्हा मनी  गोठला 
निर्झर नक्षी कातळावर तो नाद जणू मिनला 
काय घडले कुणास ठावे वेळूत धावला वारा 
अन श्वासातून सूर उमटून स्वर झाला ओला 

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/

नृत्य समाधी .

नृत्याची झिंग कर्पुरी देहावर

नाचते वीज अंगागावर

कमनीय बांधा लचकेत थरार

उसळत्या लाटा किनाऱ्यावर

आवेग आवर्तन अणूरेणूवर

पावलो पावली नुपूर झंकार

यौवन देही साक्षात मंदार

स्वैर होवून बटा चुकार

चुंबती उन्नत कपोल हळुवार

काळवेळ विसरून सार

अनामाशी जुळले सूर

बेहोष समाधी लौकिका शरीर

थकला श्वास स्वेद चेहऱ्यावर

तृप्तीचे हासू रेखीव ओठावर

मृगनयनात अनोखी हुरहूर 

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/