रिक्त जीवन ।
रिक्त हे जीवन माझे न्याहाळीत मीच आहे
घेऊन मोती आसवांचे विकत मीच आहे
हे आकाश गोंदलेले लाख चांदण्यांनी
अंधारास मागच्या परी भीत मीच आहे
हे कवडसे क्षणाचे जमवून ओंजळीत
उधळून सूर्य हरवला म्हणत मीच आहे
त्या कालच्या फुलांचे शृंगार यौवनाचे
पुसता मनातून कोमेजत मीच आहे
असतील किती जन्म कालौघात अजूनी
हे प्रभो कालचक्रास नाकारीत मीच आहे
हा स्पर्श मृदू थंड अंग अंग शहारते
जाणतो काळसर्पा मिठीत मीच आहे
हा सुटावा पसारा प्रारब्धी मांडलेला
म्हणुनी अवधुताआळवीत मीच आहे
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
Http://kavitesathikavita.blogspot.in
अप्रतिम रचना
उत्तर द्याहटवा